HADES

Ola a todos! eu son Hades, o meu nome romano è plutón, o deus do inferno. Meu pai é Cronos, miña nai é Rea e meus irmáns, como xa sabedes, son Zeus e Poseidón. Como o meus irmáns e máis eu conseguimos a vitoria sobre os nosos tíos os titáns na titonomaquia, repartimos entre nós o dominio do mundo: o ceo para Zeus, o mar para Poseidón e o inframundo para min.

O meu reino esta dividido en dúas rexiones: o Érebo, por onde os mortos pasaban diretamente despois da morte, e Tártaro , a rexión mas profunda, onde os titáns estan presos. Era un sitio infeliz, habitado por sombras e outras cousas máis. Habia un río que separaba o mundo subterráneo, do mundo superior e o meu amigo Caronte, o vello barqueiro, se encargaba de transportar as almas dos mortos através das augas. Tamén tiña como gardián o can o Cerbeiro, que tiña tres cabezas, non deixaba que saíran os mortos ni que entraran os vivos. Na escuridade, no subterráneo estaba o meu palacio. No meu inferno tamén hai castigos, como o de tártalo, tuvo que sufrir un horrible castigo por traicionar aos deuses. Colgando dunha árbore e con unha pedra encima. Asi aprenderia a non traicionar aos deuses. Eu tiña un casco que a quen llo puxera se volvia invisible. Unha vez presteillo a Perseo para que matara a Gorgona.

Para moitos, decir la palabra Hades xa era espantoso. Desta forma, me busqué un nombre para usar. Moitas persoas se referian a mim como Ploutos, que significa
"riqueza" en griego. Esto explica o nome que me deron os romanos: Plutón. Sófocles me chamaba “o rico” tamén me chamaban Climent ("tristemente célebre"), Eubuleo ("bon consexero") y polidegmon ("que recibo moitos nomes").

Todos os deuses me odiaban por ser o deus do inferno, polo rapto de Perséfone e bueno!!pero eu non era malo. Eu tamén podia ser capaz de amar a unha muller e cuidala con moito cariño. Pero non queria unha calquera,se non que quería a más bela e dulce,esa muller xa de sobra sabedes quen era, Perséfone,por eso a raptei. Cando a raptei meu irmao Zeus taba de acordo conmigo,porque xa saberedes que Zeus è o pai e Deméter è a nai, sabedelo non?bueno pois ,cando se enterou Demèter enfadouse moito,e ordenou a Zeus que a trouxera outra vez!e eu cedin ainda que me doeu moito. Cando ela se enterou marchou toda contenta,pero resulta que ao cabo do tempo,Perséfone comenzou a extrañarme.Eso xa vos sona non?porque ela sabia que eu en realidad era o único que a trataba como unha reina!porque para mim era a miña reina. Bueno pois fixemos todos un trato para que ela non extrañara a sua familia e ao mesmo tempo a mim. Pois no inverno ela estaba conmigo e no verán con sua nai,mais o seu pai.Bueno chicos non teño nada mais que contarvos non vos mareo mais,que debedes de estar cansados de ler e eu cansado de escribir!un beso cuidaros!