20/01/11

MITOS GRIEGOS

Este é un libro de cómic de Marcia Williams cuns debuxos fantásticos que axudan en gran parte a entender moito mellor a historia. Trata oito mitos gregos: La caja de Pandora, Arión y los delfines, Orfeo y Eurídice, Los doce trabajos de Heracles, Dédalo e Ícaro, Perseo y la cabeza de la Gorgona, Teseo y el Minotauro e Aracne contra Atenea.


Nós, as alumnas de Cultura Clásica de 4º de ESO imos falar de catro mitos:

La caja de Pandora

Prometeo, creador do home, roubou o lume a Zeus para dárllelo aos homes. Zeus castigouno, xa que temía que os homes foran máis poderosos ca el, mandando que encadearan a Prometeo a unha rocha e que unha aguia lle comera as entrañas todas as mañáns ata que foi liberado por Heracles. Pero Zeus tamén castigou os homes creando unha muller, Pandora. Esta estaba predestinada a casar con Epimeteo, o irmán de Prometeo, e o que gardaba unha caixa moi importante.
Pandora era moi egoísta e pensaba que naquela caixa había xoias e rouboulla a Epimeteo e dalí saíron todas as enfermedades e desgrazasnpero tamén había unha bolboreta que significaba esperanza.

Aracne contra Atenea

Ésta é a historia de como unha rapaza chamada Aracne foi castigada polos deuses ao compararse con eles. Aracne posuía a habilidade de tecer moi ben, tanto que pensaba que ela era a mellor e a xente pensaba que ese don dérallo a deusa Atenea. Esto en vez de alagar a Aracne, enfureciaa porque ela pensaba que tecía moito mellor que a deusa.
"Las Hilanderas" de Velázquez, inspirado no mito de Aracne
Cando as noticias chegaron ó Olimpo, Atenea decidiu ir falar con Aracne. Para iso aparecéuselle disfrazada de vella para que pedise perdon pola ofensa e Aracne lonxe de facer iso enfureceu aínda máis á deusa. Entón recuperou a sua forma natural e retouna a tecer durante todo o dia. Cando caeu a noite pararon o traballo e Atenea achegouse para ver o que fixera a súa rival, cando o viu o que tecera, unha burla os deuses entrou en cólera e Aracne agora chea de pavor aforcouse.
Nese momento chegou o pai da rapaza e o ver o que sucedera rogoulle a Atenea que a salvase.
E así foi, Aracne volveu vivir pero esta vez con forma de araña para que fixera o que máis queria, tecer e entendese que a un deus nunca o podes desafiar.

Arión y los delfines

Periandro rei de Corinto era un namorado da música .Na súa corte tiña moitos músicos, o seu preferido era Arión. Había un festival en Sicilia ao que Arión quería ir e convenceu a Periandro. Alí Arión fíxose moi famoso e gañou moito diñeiro.
Cando ía no barco de volta, os mariñeiros atracarono porque se querían quedar coas suas riquezas e botárono ao mar. Cando estaba apunto de afogar, un banco de delfíns acudiron a axudarlle atraidos pola súa música, e estes levarono a costa. Ao chegar a Corinto contoulle a historia a Periandro. Despois chegaron os mariñeros, foron chamados polo rei para pedirlle explicacións acerca de Arión, e estes contáronlle que morrera cando de súpeto apareceu Arión e entón foron castigados polo seu delito.
Orfeo y Eurídice

Este mito cóntanos a historia de Orfeo e Eurídice. Orfeo era o mellor poeta de Grecia e estaba namorado da ninfa Eurídice, o día que casou con ela foi o día máis feliz da súa vida.
A Eurídice encantáballe bailar, saltar e correr polos campos. Un día, cando ía polo campo, picouna unha serpe e morreu. Cando lle deron a noticia a Orfeo quixo morrer e durante varios días non comeu, nin bebeu ata que decidiu ir o Hades para recuperar a súa Erídice. Ao chegar á lagoa Estixia pedíulle a Caronte que o levase á outra beira, pero el díxolle que non, entón convenceuno cantando e tocando a lira. No Hades tivo que pasar moitas cousas para chegar onde a Plutón e Perséfone e dixéronlle que lle permitían levar á súa amada cunha condición, que non mirase para atrás xa que ela desaparecería. Cando xa estaban case no final, Orfeo non confiou e mirou para atrás; viu que Eurídice si que estaba, pero de repente ía desaparecendo pouco a pouco ata que se convertiu nun fantasma e mentres isto pasaba Caronte levaba de regreso a Orfeo.

Elisa, Yoli, Sandra e Irune

09/01/11

Odisea 2011

Un ano máis temos en marcha o concurso Odisea, no que o IES de leva participado en todas as súas convocatorias anteriores. Como algúns xa sabedes, este concurso está organizado pola SEEC de Galicia (Sociedade Española de Estudos Clásicos) e é un concurso on line, que facemos contestando unhas preguntas a través de internet durante unha semana. Este ano terá lugar o 31 ao 4 de febreiro e, ademais das seccións habituais (mitoloxía, vida cotiá, historia, institucións, literatura...) este ano está dedicado á muller, cousa que nos alegra moito aos blogueiros de Aspasia, que, espero, nos esquezades porque se chama así este blog.
Este ano, ademáis participa unha comunidade autónoma más, Aragón, polo que o desempate promete ser moi emocionante. E xa para acabar de facervos a boca auga, este ano hai aínda máis premios!! Mirade con detalle as bases.
E por último, recomendar una boa lectura para ir quentando motores: o blog Mujeres de Roma, da escritora Isabel Barceló, gran coñecedora do mundo feminino da antigüidade clásica, que tivo a amabilidade de escribir unhas fermosas palabras de presentación ao concurso:
"É fundamental nos nosos días contemplar o pasado no seu conxunto. Se deixamos fóra do campo de visión ás mulleres, a nosa percepción das sociedades antigas será parcial, distorsionada e inxusta. As mulleres aportaron ás sociedades de todos os tempos tanto como os homes. transmitiron a vida, foron creadoras e transmisoras de cultura; regalaron coidados e afectos, aspectos fundamentais para o desenvolvemento da personalidade humana; contribuíron á economía e ao equilibrio social; padeceron os mesmos males que todos os demais. No bo e no malo, foron actoras sociais.
Negarlles o papel que historicamente desempeñaron non só é unha inxustiza, senón que ten efectos no presente: a falta de respecto xeral cara ás mulleres, as dificultades para que accedan a postos de decisión e de relevancia profesional e social, a continua necesidade de xustificar as súas esixencias, son algúns deses efectos.
Paga a pena combater todos eses prexuízos e perxuízos recuperando a memoria das mulleres do pasado. Aprender a coñecelas, valoralas, amalas. Darlles o recoñecemento que merecen, volvelas á memoria e á vida. Facerlles e facernos xustiza".