ADEUS Á PROMOCIÓN 2014-2020

Se todos os anos despedir a unha promoción de alumnado que marcha é un momento agridoce, este ano de confinamento o sentimento amargo parece que predomina sobre o doce, pasamos moito tempo sen vernos fisicamente e, de momento, non podemos despedilos como se merecen.
Eu nunca fun amiga de festas de graduación, sempre me pareceron (e me siguen parecendo) un elemento importado dunha cultura allea, como tantas outras festas que non consigo nin quero asimilar. Aínda así, este ano apetecíame acompañalos na súa despedida. Queda pendente, farémola en canto nos deixen!
Parece que me repito todos os anos por estas datas, este curso adiadas por culpa deste terrible virus, e sempre solto un repertorio de gabanzas dos que marchan. É a sorte que teño co alumnado que escolle grego. Pero este curso non quero reducirme aos meus seis alumnos de 2º de BAC, quero despedirme de toda a promoción, porque o noso percorrido nestes seis anos foi moi intenso, cheo de fermosas mercancías nácaras e corais, ámbares e ébanos, e perfumes deliciosos de todo tipo... como di Kavafis no seu poema Ítaca.
Recordo aquelas nenas e nenos, ávidas de lectura, que se apuntaron en 2014 ao club de lectura, un auténtico batallón. Moit@s delas foron alumnas miñas en 3º de ESO. Aquel ano, o 2016-2017, tiven un curso moi numeroso de cultura clásica, cheo de xente entusiasta, fixemos mil actividades. A pouco que dixese, tod@s se apuntaban. Non esquezo aqueles contos mitolóxicos que fixemos no cole nº 3 para os cativos e logo na biblioteca para os nosos rapaces de 1º e 2º de ESO. Eu estaba exultante, a penas fixera nada, todo foi cousa daquela rapazada que tiña recursos para todo e era quen de preparar un espectáculo marabilloso nun tempo récord. Logo concurso Odisea, obradoiros, Ludi, colaboración co Museo Terra de Melide... un sen parar.
Pero o mellor de todo foron as nosas viaxes. En 2018 nove días en Grecia: Atenas, Micenas, Epidauro, Olimpia, Kalávrita, Santorini... alí forxamos o "ritmo Grecia", que en 2019 convertiuse en "ritmo Sicilia" unha viaxe na que tod@s estábamos sintonizados, facendo todo xunt@s, sen cansarnos, cantando a todas horas o "Bella, Ciao". En 2020 lanzamos case en broma un órdago para ir a Berlín nunha ponte. Os profes que organizabamos estabamos convencidos de que non iamos conseguir grupo porque en 2º de BAC a xente está só a estudar... Sorpresa! Estabamos tan desbordados de xente que tivemos que restrinxir a viaxe á alumnado só de 2º de BAC. Viaxamos a Berlín só 15 días antes do confinamento, foi unha fermosa despedida da "vida normal". Con esta xente marabillosa eu iría ao fin do mundo, sen dubidalo, todos os esforzos deste ano, no que organizábamos dúas viaxes de longa duración, pagaron a pena.
E xa para rematar falo da miña aula de 2º de BAC. Que sorte a miña ter clase con eles os venres a 6ª hora, a mellor despedida da semana que podería ter. Nunca tiven unha mala palabra, nin sequera unha mirada desagradable. Paula Cordero, tan madura e desexando aprender máis, Alba Regueiro, absorbendo todo o que escoita e ve e conectando todo rapidamente, Aroa Mosteiro con esa mirada que iluminaba a clase, Carlos sempre ocurrente e feliz, Laura Puga, que conserva todo o agarimo daquela pequena que coñecín en 1º de ESO, Mabel, co seu sorriso tranquilo... Xa volo dixen na clase, se algún día sodes profes, deséxovos alumn@s como vós o fostes para min. Que fortuna tan gande tervos coñecido e percorrer con vós este tramo de viaxe. Feliz viaxe a Ítaca!