ARTE PARA REMATAR O CURSO

Despois da nosa "performance" co canto das sereas, o departamento de grego foi agasallado con esta magnífica obra de arte, realizada por Sarai Segade e Tamara Rguez Vila, de 3º de ESO C e A respectivamente. Nela represéntase a Caribdis, o terrible remuíño marino que engulía naves e no que Ulises destrozou a súa, a pesares de ser advertido polo adiviño Tiresias. Este óleo encántanos pola súa temática e, sobre todo, pola súa calidade. O vórtice consegue tan ben o efecto de profundidade, que parece que nos vai tragar a nós. Como ano dedicado ás viaxes, non saímos da viaxe estrela, a Odisea. Feliz verán, cheo de viaxes de todo tipo.

DESPEDIMOS O CURSO ESCOITANDO O CANTO DAS SEREAS

Así como algún ano despedimos o curso cantando, nesta ocasión en grego de 1º de BAC preferimos escoitar o canto das sereas. Dado que este foi un ano dedicado ás viaxes e dende a biblioteca fixemos un traballo interdisciplinar titulado A viaxe e a migración, entre búsqueda e a necesidade, pareceunos de necesidade recrear algunha escena da Odisea, a viaxe das viaxes.

Velaí a famosa escena na que Ulises (Yuri), resiste como un campeón. As nosas sereas, Iris e Montse, tratan de engaiolar ao héroe, pero canto máis se remexe este, máis apreta as cordas a comandante Lorena. Os remeiros, Wellington, Diego, Celtia, Eva, Sara, Aitana, María, Denís e Noelia, reman inmunes ao fetizo, pois o sabio adiviño Tiresias aconsellara a Ulises tapar os oídos con cera.

Esta escena non sería posible sen a estupenda instalación que temos montada este ano no xardín do IES de Melide. Que pinta este veleiro en terra firme? Todo foi idea de Xosé Couso, profe de educación física do noso IES e auténtico experto nos grandes veleiros do s. XVIII, tal como nos demostrou na charla que nos impartiu na biblioteca. Pero o noso contramestre non podería facer o seu traballo se non contase coa man de obra do alumnado e profesorado do ciclo de madeira, que traballaron nesta ocasión como carpinteiros da ribeira, a pesares de ser de interior. Gloria, a nosa capitana da biblioteca, encargouse de tinxir con té as sabas vellas que lle levamos para darlles un aspecto envellecido (aínda que foi máis ben a nosa climatoloxía de inverno perpetuo a que deu esa pátina). Velaí ao alumando de madeira termando do mastro, nunha pose que a algúns nos trae a memoria outra famosa escena da Odisea, na que Ulises e os seu homes cegan ao Cíclope.
O departamento de música non foi capaz de reconstruír o máxico canto das sereas, pero prestounos estes estupendos remos, que eles utilizan para facer magníficas percusións.
Grazas a todas estas axudas poidemos revivir este archicoñecido episodio e dende o noso barco desexámosvos un bo verán, aínda que chova.
(E ollo co canto das sereas, que algún/a aínda ten pendente unha recuperación de grego...)

VIAXE A VALLADOLID E SEGOVIA

Por fin conseguimos rematar o noso vídeo da viaxe a Valladolid e Segovia que realizamos os alumnos/as de cultura clásica co club de lectura Papalibros. Foi unha viaxe moi variada, pois ademais de visitar importantes recintos arqueolóxicos relacionados coa romanización, como a Villa Romana de la Olmeda o o acueduto de Segovia, asistimos ao TAC (Teatro y Artes de Calle) que nos deixou alucinadas/s e revolucionou a idea de teatro que moitas/os levaban. A ver se o ano que ven somos capaces de organizar unha viaxe a Grecia dunha semana, como nos vellos tempos.

EL LADRÓN DEL RAYO. PERCY JAKSON Y LOS DIOSES DEL OLMPO I

Sarai Segade Casal, 3º C de ESO

Rick Riordan cóntanos a historia de Perseus Jackson (Percy), un adolescente de 12 anos que padece THDA e dislexia, que foi expulsado de seis escolas nos últimos anos. A última é a academia Yancy, onde descubre algo que lle vai cambiar a vida.
Nunha excursión coa escola descubre que a súa profesora é unha Furia e o quere matar por ser un semideus. Para poñelo a salvo, a súa nai, Sally, e o seu mellor amigo Grover (que é un sátiro) lévano até o Campamento Mestizo, lugar no que os semideuses se refuxian e adestran. Pero antes de entrar atácalles o Minotauro, Percy logra vencelo, pero antes o monstro consegue que Sally se disolva nunha chuvia dourada de luz. Unha vez dentro, Percy atopa a Quirón (ao que coñecía por ser o seu profesor na academia Yancy); a Annabeth, filla de Atenea coa que despois fai amizade; a Luke, fillo e Hermes, e a Clarisse, filla de Ares. Tamén coñece ao señor D (Dioniso), o director do campamento. Alí descubre que os mestizos son fillos de un deus e un mortal e que el é fillo de Poseidón, un dos tres grandes, e que Zeus acúsao de roubar o seu raio, pero el está convencido de que foi Hades. Por iso encoméndaselle unha misión: atopar ao ladrón do raio e devolverllo a Zeus. Un dos lugares de destino é o Inferno, que está ao outro lado do país, en Los Ángeles.
Xunto con Annabeth e Grover, Percy vese envolto nunha arriscada aventura na que topará con grandes perigos como as Furias, as Parcas ou Medusa, a quen derrota. Entrará nun parque acuático abandonado, onde cae por una trampa feita por Hefesto para Ares e Afrodita, poderá falar con animais de circo e chegará a ser asesorado por un cadelo. Entrará nun hotel fabuloso onde o prato principal é a flor de loto, atoparase cunha nereida montada nun hipocampo, entrará nunha tenda de camas de auga onde os ataca o xigante Procrustes... e ao final conseguirá entrar no Inferno baixando por un ascensor que ao final convértese na Lagoa Estixia. Cando chega ao palacio de Hades, este acúsao de roubarlle o seu helmo da escuridade e Percy decátase de que o deus do Inferno é inocente. Grazas ao seu pai logra saír do inferno mediante unhas perlas mariñas. Logo enfróntase a Ares, a quen vence golpeándoo no nocello.
Percy consegue o raio e o helmo de escuridade, roubados por Ares e Luke, e chega a NY, ao Empire State, ao piso 600 onde está o Olimpo, e devólvelle o raio a Zeus na presenza do seu pai e explícalles o ocorrido.
Ao volver ao campamento, Luke invoca a un escorpión velenoso para que pique a Percy, pero este logra salvarse grazas a Quirón, que o cura.
Ao final Annabeth volve co seu pai, Grover vai na busca de Pan e Percy volve coa súa nai, desfacéndose os dous de Gabe, o seu maltratador padrastro, ao que Sally aturaba porque co seu cheiro noxento afastaba
aos monstros, tapando o recendo de mestizo de Percy.

La Odisea, adaptación ao cómic de Pérez Navarro con debuxos de Martín Saurí.

Aitana Castro Coego, 1º BAC A
Esta obra é unha adaptación ao cómic de A Odisea o poema épico composto por Homero no s. VII a. C., unha das obras máisimportantes da literatura universal.Normalmente nas adaptacións de calquera clásico o autor pode darlle á súa obra o carácter que el mesmo queira, polo que debe documentarse ben, xa que ás veces confúndese realidade e ficción, historia con mitoloxía e, na miña opinión, Pérez Navarro soubo facer un bo traballo.
O texto orixinal da Odisea, estruturado en 24 cantos,é moi extenso xa que conta a historia dos dez anos de viaxe do heroe Ulises,nesta adaptación a acción é moi fluída, condensada en tan só sesenta páxinas. O tema central é o regreso de Ulises a Ítaca, volvendo da longa guerra de Troia, tras o naufragar o seu barco pola furia de Poseidón, que cargou contra Ulises porque este deixou cego a un dos seus innumerables fillos.
Poderiamos dicir que a acción comeza in media res, é dicir, cando Ulises chega á corte do rei Alcinoo, xa case ó final da súa viaxe. A acción comeza mentres Nausicaa, filla de Alcinoo, descansa e xoga coas súas escravas nun río. Entre xuncos, atópase o noso viaxeiro que é axudado polas mozas que lle indican que vaia xunto o rei. Ulises así o fai, é convidado a un banquete na corte durante o cal Demódoco, canta historias sobre a guerra dos dez anos. Ulises non pode conter a emoción, rompe a chorar, desvela a súa identidade e comeza a narrar a súa historia.
Ulises inicia o seu relato cos Lotófagos, un pobo que se alimentaba de flores, até chegar ao seu encontro co cíclope Polifemo ó que debeu cegar para poder escapar del. Como consecuencia, este feito enfurece ao seu pai Poseidón, que castiga a Ulises facendo que se perda polos mares. Unha vez reuniron todas as naves tras o incidente co cíclope, Ulises e a súa tripulación chegaron á isla de Eolia, onde vive Eolo, deus dos ventos. Este deulle a Ulises unha bolsa que contiña todos os ventos, coa condición de que non a abrira até chegar á casa. Pero os seus camaradas tiñan moita curiosidade por saber qué contiña a bolsa e un día durante a travesía abrírona, os ventos desatados pola bolsa fixeron que se afastasen máis aínda da súa patria. A continuación chegan á illa dos Lestrigóns, uns xigantes que se comeron a case toda a tripulación. Escapando de alí chegan á illa de Eea, onde vive Circe unha meiga que transformaba en animais ós seus inimigos. A muller namórase de Ulises e reteno durante un ano, até que un día os seus compañeiros comezan a querer volver para a casa. Circe enténdeo, pero advirte a Ulises que debe baixar ós infernos xa que Tiresias, o adiviño que lles pode indicar o camiño de regreso, atópase alí. Cando por fin chegan ao Hades, atopan a Tiresias,que tras beber sangue dun sacrificio, profetiza que Ulises terá un longo regreso á casa e que a súa familia está ben. Volveron xunto a Circe, como despedida, e de volta no mar o viaxeiro ten que enfrontarse a unhas sereas atándose ó mastro do barco para non sucumbir ás voces dos fermosos híbridos de muller e paxaro. Máis tarde, tivo que enfrontarse a Caribdis e Escila, dous monstros mariños que vivían nun paso de rochas no mar. Moitos mariñeiros morreron, pero Ulises conseguiu chegar á illa do deus Sol onde tiñan unha soa condición, non matar animais. Tras moitos días sen comer, os mariñeiros remataron por matar unha vaca, provocando a furia de Helios, quen de novo no mar desatou unha tormenta á que tan só sobreviviu Ulises. Tras dez días agarrado a uns táboas de madeira, Ulises chegou ante Calipso, onde estivo sete años. Durante este tempo, Ulises e a filla de Atlante tiveron dous fillos, pero chegado o momento Ulises partiu de novo.
A acción sitúase de novo no palacio dos feacios, onde Ulises é axudado para volver á casa. Unha vez na terra, a deusa Atenea disfraza a Ulises de vagabundo para que se poida vingar dos pretendentes da súa muller sen ser descuberto. Conta coa axuda de Eumeo, fiel criado e amigo seu. Mentres o noso viaxeiro estaba na casa deste amigo,entra o seu fillo Telémaco, a quen lle revela a súa verdadeira identidade. Xa ao final do relato, Ulises entra no palacio como mendigo e por orde de Penélope, é bañado pola esclava Euriclea que o recoñece por unha cicatriz feita durante a infancia cun xabaril, pero esta non di nada para que o rei poida levar a cabo a súa vinganza. De novo na sala, Penélope anuncia que casará co home que tense e dispare o arco de Ulises pero ninguén o logra. Ulises, disfrazado aínda de mendigo, tamén o intenta e ante o asombro de todos lógrao e prepárase para derrotalos. Tras unha sanguenta matanza na que Ulises mata a todos os seus opoñentes, a súa muller recoñéceo cando este lle conta como e onde se fixo a súa habitación. En conclusión, tanto o guión coma o debuxo fan que este cómic reflicta a esencia da verdadeira Odisea.