Héroes da Ilíada

Case rematando o ano, os de 4º poñémonos as pilas e sacamos o noso primeiro artigo. Xa que na clase estivemos vendo a guerra de Troia, fixemos un mapa en Google situando aos heroes da Ilíada nos seus reinos. Este foi o resultado.

Ver Heroes da Ilíada en un mapa más grande

PROXECTOS APETITOSOS

No departamento de grego do IES de Melide seguimos cumprindo promesas, a diferenza dos políticos, a pesares dos tempos de crise. Se a comezo de curso falábamos dunha viaxe a Valencia, agora falamos de dúas viaxes: a de Sagunt (Valencia) e a tradicional a Grecia, que acabamos organizando ante a insistente petición do alumnado. A ver se agora somos quen de levar estas dúas empresas a cabo (contaremos coa axuda dos deuses?).
O que esta claro é que temos que organizarnos xa e deixar os cabos atados antes das vacacións de Nadal. O alumnado e as familias xa tedes un plan detallado, pero aquí queremos ofrecervos unha versión máis visual para axudar a decidirvos.
Comezamos pola viaxe a Grecia, a máis tradicional e veterana. Como ben sabedes é unha viaxe ambiciosa e, por suposto, cara. Se cadra non é máis axeitada para o tempos de crise... recordade que a podedes facer noutro ano. Na última diapositiva tedes un enlace con detalles importantes como o presuposto provisional.

Viaxe a Grecia 2010

View more documents from Susana Losada.

En segundo lugar temos a viaxe a Sagunt (Valencia), que será un mes máis tarde que a de Grecia. Esta si que é unha viaxe máis axeitada de presuposto e non menos atractiva que a de Grecia. Iremos a Sagunt coincidindo cos Ludi Saguntini, unha auténtica festa de cultura clásica na que se representa teatro clásico e se realizan talleres de cultura clásica nas rúas da cidade, a que acuden centos de estudiantes da Comunitat Valenciana e outros lugares. Coñeceremos, ademais, a cidade de Valencia e faremos sendeirismo. A única pega é que son poucos días. Na última diapositiva tedes un enlace para ver máis detalles do plan de viaxe. Con estas opcións, ningún alumno/a de clásicas do IES de Melide, debería quedar sen viaxar.

Viaxe a Tarraco e Sagunt

View more presentations from Susana Losada.

ÁGORA E HIPATÍA

Tal como prometíamos na nosa primera entrada deste curso no blog, o próximo xoves 22 de outubro imos ver Ágora a Santiago. Para poder disfrutar máis proxección e entender un pouco mellor o que se nos conta, Xabier Garabal, o profe de mates, preparounos esta presentación sobre Hipatía, que como xa sabedes é a filósofa e matemática grega que inspira a película de Amenábar. Na presentación hai unha serie de datos imprescindibles para un bo coñecemento deste personaxe, pero dende aquí queremos propoñerte que investigues sobre a época e o lugar no que se centran os acontecementos. Para elo elaboramos un cuestionario, que está debaixo da presentación e que podes enviar unha vez cuberto. Xa sabes que todas estas actividades sirven para subir nota...
Prepárate, logo, para disfrutar da película e aproveitala ao máximo. Por certo, despois do cine, todas e todos os que queirades podedes vir comer un "kebaq", especie de bocata típico turco que tamén se come moito en Grecia (alí chámanlle gyros), para ir preparando o padal.

Hipatia from Susana Losada

APRENDENDO A LER

Non, non somos de infantil... pero si que é certo que estes días estamos aprendendo a ler en grego e acordámonos de cando deletreabamos "mi ma-má me mi-ma...". Para axudar un pouco nesta tarefa botamos man dunha estupenda presentación de Ana Ovando, esa "mega-profe" de Valencia que fai cousas tan chulas.

Leer griego - Watch more Videos at Vodpod.

BENVIDOS AO NOVO CURSO

Despois de case tres meses de vacacións, Aspasia volve con forza e ganas de actividade. Copiando unha idea de Luís Inclán, un super profe de latín en Catalunya, comezaremos por presentar ás novas alumnas e alumnos que temos en cultura clásica e grego, aínda que algúns e algunhas xa son expertos mergulladores do mundo clásico. Imos, pois, cos máis noviños, os de 3º ESO, onde temos 20 alumnos/as, un pouco de cada 3º. Temos a sorte de que os repetidores volveron a coller cultura clásica, polo que xa son veteranos no blog Rodrigo, cos seus vídeos estupendos, María, Iris e Lucía. Aos outros irémolos coñecendo pouco a pouco e, en breve aparecerán como autores. Como en Galicia temos a mala sorte (ou malas leis...) de non poder escoller a cultura clásica nos dous cursos de 2º ciclo de ESO, os repetidores van a resultar os únicos que teñan o "privilexio" de poder cursar a materia dous anos.
En 4º de ESO, con nove rapazas e rapaces, poderemos traballar máis xa que temos unha hora máis de clase que en 3º. Varias rapazas cursan tamén latín, polo que a formación clásica vai ser aínda máis completa.

En grego de 1º Bac hai 12 alumnas/os, algún máis que o ano pasado. Case todos cursaron latín o ano anterior, polo que a entreda no grego vai resultar máis doada. Polo de pronto, están moi atarefados co alfabeto, e para axudalos un pouquiño, recomendámoslle que escoiten o rap do alfabeto que temos na barra da dereita.
Por último, as super expertas de 2º Bac, as catro valientes que se animaron a escoler grego a pesares da multitude de opcións que había en 2º. As nosas clases van ser no departamento de clásicas, xa que no IES de Melide non andamos moi sobrados de aulas. Se en todos os cursos pronosticamos un feliz desenlace, con máis razón en 2º de Bac, onde estas catro currantas van facer a súas primeiras traduccións serias.
Temos tamén un pequeno programa de actividades extraescolares. Polo de pronto agardamos a estrea de Ágora, de A. Amenábar, para ir a vela ao cine en Santiago. O nove de marzo iremos, ao igual que en anos anteriores, a ver teatro clásico a Lugo: As Asambleístas de Aristófanes e Miles Gloriosus de Plauto (gracias á eficiencia da SEEC, este ano coñecemos o programa moito antes).
Pero a actividade máis esperada é a viaxe que facemos todos os anos. Este curso, para variar de Grecia, imos tentar algo diferente, a Comunitat Valenciana, visitando Sagunto e participando nos talleres de cultura clásica e Ludi que organiza a Domus Baebia Saguntina. Se cadra incluso podemos achegarnos a Tarraco e pasar unha semaniña en Levante. Estade atentos ás noticias, xa que pronto ampliaremos a información.
Rematamos esta benvida, dando moitos ánimos a todos e todas, seguro que sacamos beno curso e ademais o pasmos ben.

Rapto de Helena

Ola a todos de novo. Por aquí andamos outra vez, pero non para falarvos de Poseidón, se non da causa da guerra de Troia, o rapto de Helena, a esposa de Menelao. O rapto de Helena foi realizado en Esparta por Paris, príncipe troiano. Existen varias versións sobre isto, e unha de elas é que Helena non foi obrigada, senon que se deixou levar por Paris.

Helena era filla de Zeus e Leda, e era moi famosa pola súa grande beleza. Dise que antes de ser raptada por Paris, xa fora raptada de pequena por Teseo, coa intención de contraer matrimonio con ela, pero deixouna coa súa nai Etra mentres el ía a por Perséfone que estava no inframundo. Logo, Helena foi salvada polos seus irmans, os Dióscuros, que fixeron prisioneira a Etra. Déixovos este video con imaxes dalgunha escea da guerra de Troia.

Rodrigo_(3º D)

UN POUCO DE HISTORIA

Aínda que estamos case no final de curso, en cuarto de ESO imos asomarnos un pouco á historia de Grecia e Roma. Empezaremos botando unha visual á historia e a arte gregas e, se todo sae ben, completaremos o noso traballo en arte coas actividades da aula virtual. Polo de pronto, aquí vai unha presentación sobre os aspectos máis importantes da cultura grega.

Antiga Grecia

View more Microsoft Word documents from Susana Losada.

APOLOXÍA DE SÓCRATES

A Apoloxía de Sócrates é unha das primeiras obras de Platón, ese filósofo grego do s. V a. C. tan coñecido para os/as de 2º de BAC, que están estes días a todo repasar para selectividade (Estudiade Platón, que cae seguro!). Para facerlles máis levadeira a tarefa aos nosos ex-alumnos/as, presentamos unha banda deseñada, realizada por Tabaré Santellán, un alumno de BAC do IES de Ames, que resume magnificamente en catro folios o contido da obra e a filosofía de Socrates. Nela Platón danos a súa versión de como Sócrates se defendeu a si mesmo tras ser acusado de impiedade, por desprezar aos deuses da cidade, e de corromper á xuventude ateniense. Como ben saben algúns (polo menos as de grego de 2º ), a pesares desta defensa, Sócrates foi condenado a beber a cicuta, morrendo no 399 a. C. A condena e morte de Sócrates, un cidadán xusto, convertiuse nun dos feitos máis contovertidos da antiga Grecia. Dende aquí os nosos parabéns a Tabaré, con quen algúns profes e alumnos/as do IES Melide tivemos a sorte de compartir a nosa viaxe a Grecia.

Open publication - Free publishing - More socrates

Eneas e a súa viaxe.

Para ir pechando o ciclo Troiano e os contidos de mitoloxía deste ano presentamos a Eneas, un heroe máis ligado a mitoloxía romana que á grega. Eneas, fillo dun mortal e da deusa Afrodita, é un dos poucos troianos que consigue escapar á destrucción de Troia. Cuns poucos homes homes embárcase cara a Occidente e acabará fundando unha cidade no Lacio (centro de Italia). O seu fillo, Ascanio ou Iulo, fundará Alba Longa, da que varias xeracións máis tarde sairán Rómulo e Remo para fundar Roma.
Coñecemos as aventuras de Eneas a trevés de distintas fontes, pero a principal é Virxilio. Este foi un poeta romano do s. I a. C., que por encargo do emperador Augusto escribiu un poema épico para enxalzar as orixes de Roma. O poema, titulado a Eneida, entroncaba aos romanos co pasado heroico dos gregos por medio de Eneas e outorgaba ascendencia divina e prestixio á cidade facéndoos descender dos deuses Venus e Marte. Ademais, a familia Iulia, á que pertencía Augusto, aparecía como descendente do mesmo Iulo ou Ascanio. Virxilio quiso destruír o poema antes de morrer porque non estaba revisado, pero Augusto conseguiu salvalo e fíxoo publicar, chegando ata nós.

Eneas

View more presentations from susanalosada.

LISÍSTRATA EN KENYA

O pasado 1º de maio, lendo El Público, un dos meus xornais favoritos, vin un pequeniño artigo que me chamou a atención: "Huelga de sexo para forzar un acuerdo", que falaba sobre a situación política de Kenia. Este país está gobernado por un primeiro ministro, Raila Odinga, e un presidente, Mwai Kibaki, que firmaron un goberno de coalición para poñer fin ás eleccións fraudulentas de 2007 e á posterior onda de violencia. O goberno parece facer augas por un problema de reparto de poderes, mentres a poboación sofre un paro xeneralizado, grande inseguridade cidadá e carencia dos servizos máis básicos.

Fartas desta situación, as mulleres, lideradas por un grupo autodenomindao G-10, decidiron actuar facendo unha folga sexual de sete días para forzar un acordo entre as dúas partes. A última en engadirse foi Ida odinga, a esposa do primeiro ministro e o G-10 agarda que en breve se sume Lucy Kibaki, a esposa do presidente.

Parece como si as nosas compañeiras kenyanas lesen Lisístrata de Aristófanes e decidisen empregar o mesmo método que na comedia tería servido a atenienses e espartanas hai 2.500 anos para conseguir parar a guerra do Peloponeso. Terá o grupo G-10 e outras organizacións feministas de Kenya o poder de convocatoria da nosa Lisístrata, a "que disovía os exércitos"?

Máis información en: ABC, El Periódico, ELESPECTADOR.COM.

Mito de Isis e Osiris

Nut (deusa do ceo) tivo catro fillos con Geb: Osiris (rei dos mortos e as fontes da vida renovadas), a Seth, Isis (deusa da fertilidade e da mortalidade) e a Neftis.
Cando Osiris naceu, unha voz exclamou: "O Rei de todos naceu". Osiris converteuse nun gran rei, colaboru co seu pobo, adestrou os traballos agrícolas e na crianza dos animais. Este rei convertiu a Exipto nunha gran nación. O pobo comezou a adorar a terra que el pisaba. A súa esposa e irmá Isis seguiu o seu camiño.
Osiris tiña un gran inimigo, seu irmán Seth, envidioso e amargado.Seth con axuda de Aso encerraron a Osiris nun ataúde e tirárono ó río Nilo. Outra lenda di que o cortaron en pedazos.
Desde ese día non se volveu ver entre os vivos.
Os rogos e feitizos de Isis resucitaron a Osiris, quen chegou rei da Terra e dos mortos, deus da resurrección, símbolo da fertilidade e rexeneración do Nilo, era tamén o deus da vexetación e da agricultura, ademáis presidiu o tribunal dos difuntos na mitoloxía exipcia.
Horus, fillo de Osiris, derrotou a Seth nunha gran batalla.
Cada ano os exipcios celebran a morte e resurrección de Osiris que simboliza a resurrección da Terra.

Mitos de morte e resurección: O Cristianismo.

A Pascua cristiá celebra a morte e a resurección de Cristo. Esta celebración cristiá ten a súa orixe na pascua xudea, na que se celebraba a saída de Exipto do pobo xudeo baixo a guía de Moisés cara a terra prometida. Esta Pascua era o que celebraba Xesús e os seus disípulos na Última Cea, na que Xesús anunciou que un deles o traizoaría cun bico e así foi ó rematar a cea foron ó monte Getsmaní, onde Xudas Iscariote lle deu un bico para que o exército que viña o levara preso, despois crucificárono e sepultárono cuns gardas vixiando. O 3º día despois da súa morte resucitou e por quen primeiro foi visto foi por María Magdalena.
A Pascua crstiá celébrase o primeiro domingo despos da primeira lúa chea da primavera, ou sexa a partir do 21 de Marzo.
A morte e a resurección de Xesús representa a "resurección" da terra na primavera e a "morte" desta no inverno, xa que na primavera a terra é fértil e produce e no verán non é fértil e non produce.

Historia do libro

A proveitando que hoxe, 23 de abril, é o día do libro, queremos facer un breve repaso pola historia dese obxecto tan imprescindible para moitos de nós. O libro non foi sempre un obxecto cotiá, presente en todos os fogares e cómodo de ler e levar. Na antigüidade clásica o libro era un obxecto de luxo, só ao alcance duns poucos.
Bota unha ollada a esta presentación para coñecer a historia do libro e trata de imaxinar como sería a túa vida antes da aparición da imprenta, cando o libro era un obxecto de luxo só asequible a unha minoría.

Historia do libro from Susana Losada

HERA

Son Hera a esposa e irmán de Zeus. O meu nome romano é Xuno. Son filla de Cronos y Rea. A miña principal función é ser a raíña dos deuses e dos matrimonios. O meu emblema é o pavo real. Fun tragada ao nacer polo meu pai, Cronos, porque pensaba que un dos seus fillos arrebataríalle o trono. Só Zeus se librou de ser tragado é mais tarde liberounos a nós.

Zeus, o meu irmán, conquistoume convertíndose en cuco. Con el, e con ninguén máis por suposto, tiven catro fillos: Ares, deus da guerra, Hebe, deusa de la xuventude, Ilitia deusa dos partos e da maternidade e Hefesto. Cando naceu este pobre, como era tan deforme, guindeino do Olimpo e ao caer á terra quedou coxo. Acollérono os habitantes de Lemnos e el é o ferreiro dos deuses.

Son celosa e vengativa coas amantes e outros fillos de Zeus, porque el faime sufrir moito. Un dos descendencentes de Zeus que máis perseguín foi Heracles, acoseino todo o que puiden pero non conseguín nada, máis ben proporcioneille fama. De feito o seu nome, "Hera-klés" (Ἡρα-κλῆς), significa en grego "Famoso a causa de Hera".

Unha vez o príncipe troiano Paris tivo que elexir cal era a máis fermosa entre tres deusas, Afrodita, Atenea e eu. O moi condenado preferiu a Afrodita, a deusa do amor; por eso collinlle tanta rabia aos troianos e decidinme a axudar aos gregos na guerra de Troia, da que eles salirían vencedores.

Agora intento estar máis tranquila porque me respetan tanto deuses como os homes nos meus templos máis importantes, Argos e Micenas.

HADES

Ola a todos! eu son Hades, o meu nome romano è plutón, o deus do inferno. Meu pai é Cronos, miña nai é Rea e meus irmáns, como xa sabedes, son Zeus e Poseidón. Como o meus irmáns e máis eu conseguimos a vitoria sobre os nosos tíos os titáns na titonomaquia, repartimos entre nós o dominio do mundo: o ceo para Zeus, o mar para Poseidón e o inframundo para min.

O meu reino esta dividido en dúas rexiones: o Érebo, por onde os mortos pasaban diretamente despois da morte, e Tártaro , a rexión mas profunda, onde os titáns estan presos. Era un sitio infeliz, habitado por sombras e outras cousas máis. Habia un río que separaba o mundo subterráneo, do mundo superior e o meu amigo Caronte, o vello barqueiro, se encargaba de transportar as almas dos mortos através das augas. Tamén tiña como gardián o can o Cerbeiro, que tiña tres cabezas, non deixaba que saíran os mortos ni que entraran os vivos. Na escuridade, no subterráneo estaba o meu palacio. No meu inferno tamén hai castigos, como o de tártalo, tuvo que sufrir un horrible castigo por traicionar aos deuses. Colgando dunha árbore e con unha pedra encima. Asi aprenderia a non traicionar aos deuses. Eu tiña un casco que a quen llo puxera se volvia invisible. Unha vez presteillo a Perseo para que matara a Gorgona.

Para moitos, decir la palabra Hades xa era espantoso. Desta forma, me busqué un nombre para usar. Moitas persoas se referian a mim como Ploutos, que significa
"riqueza" en griego. Esto explica o nome que me deron os romanos: Plutón. Sófocles me chamaba “o rico” tamén me chamaban Climent ("tristemente célebre"), Eubuleo ("bon consexero") y polidegmon ("que recibo moitos nomes").

Todos os deuses me odiaban por ser o deus do inferno, polo rapto de Perséfone e bueno!!pero eu non era malo. Eu tamén podia ser capaz de amar a unha muller e cuidala con moito cariño. Pero non queria unha calquera,se non que quería a más bela e dulce,esa muller xa de sobra sabedes quen era, Perséfone,por eso a raptei. Cando a raptei meu irmao Zeus taba de acordo conmigo,porque xa saberedes que Zeus è o pai e Deméter è a nai, sabedelo non?bueno pois ,cando se enterou Demèter enfadouse moito,e ordenou a Zeus que a trouxera outra vez!e eu cedin ainda que me doeu moito. Cando ela se enterou marchou toda contenta,pero resulta que ao cabo do tempo,Perséfone comenzou a extrañarme.Eso xa vos sona non?porque ela sabia que eu en realidad era o único que a trataba como unha reina!porque para mim era a miña reina. Bueno pois fixemos todos un trato para que ela non extrañara a sua familia e ao mesmo tempo a mim. Pois no inverno ela estaba conmigo e no verán con sua nai,mais o seu pai.Bueno chicos non teño nada mais que contarvos non vos mareo mais,que debedes de estar cansados de ler e eu cansado de escribir!un beso cuidaros!

ZEUS

Eu son Zeus en Grecia, pero en Roma chámanme Xúpiter.
Son rei da terra e dos ceos, pai dos deuses, e deus dos homes. Goberno no máis alto do ceo.
Os meus emblemas son a aguia, o raio, o cetro...

Os meus pais son Cronos e Rea. Por ser fillo de Cronos algúnhas veces chamanme Crónida.
A miña nai foi dar a luz a illa de Creta, para que o meu pai non me comese o nacer, como fixera con todos os meus irmans.
A miña nai decidiu darlle unha pedra para que comese, e el pensou que era eu. Ela pediulle axuda a sua nai Xea, para que me escondese nunha das suas moradas na terra. Cando eu crecín destronei ao meu pai, e a súa vez liberei a todos os meus irmans, xa que o meu pai os comera enteiriños. Eu non me fixen así de importante do día para a mañá, tamén me custou. Tiven que loitar contra titáns e xigantes ata vencelos.

Son un deus ao que lle gustan moito as mulleres, aínda que tamén lle dou os homes, un pouco de todo. Poreso raptei a Ganimedes para que me servise as copas no Olimpo.
A miña esposa é Hera, coa que tiven catro fillos, dos que destacan Ares e Hefesto. Por certo, é demasiado celosa, pero a verdade é que creo que ten algúns motivos, xa que non é a única muller que me gusta, os meus amantes tráenme toliño.
Gústame moito transformarme para seducilas, e fíxeno moitas veces, como cando me transformei en choiva de ouro para Dánae, en cisne para Leda, en touro a Europa, ou cando mostrei todo o meu poder a Semele e foi fulminada por un raio. Debido a que ela estaba embarazada eu saquei o fillo e implanteino no meu muslo e de alí saiu Dionisio, o que convertín en deus do viño, da traxedia e da desmesura.
Tamen tiven fillos con algunhas destas amantes:
Metis: Atenea, a deusa da sabiduria e da guerra.
Temis: dela nacen as horas, deusas das estacións.
Mnemosine: nacen as 9 musas.
Eurínome: nacen as 3 gracias.
Leto: Apolo e Artemisa.
Maia: Hermes.
Alcmena: Heracles (Hercules)
Podería segir falando de min, xa que sempre estou metido en todo, e son un deus moi importante, pero necesitaria un blog enteiriño para min so.

Afrodita

Ola rapaces! Que tal?
Son Afrodita, Venus en Roma.
Deusa do amor e a beleza.
Son filla de Urano e Xea, nacín do semen de meu pai pero vouvos contar a historia completa.
O meu pai Urano non deixaba saír do interior da miña nai Xea a meus irmáns e entón Cronos castrouno e eu nacín do seu semen.
Os meus símbolos ou emblemas son: a cuncha, a pomba, a mazá e o carro tirado por cisnes.

Estou casada con Hefesto, pero como é tan feo teño uns cantos amantes como Ares, o home ó de verdade amo e foi co que me pillou un día o meu marido e co que tiven un fillo chamado Eros, Adonis co que paso 2/3 do ano, e algúns homes máis.
Hay unha lenda que di que son filla de Zeus e Dione, pero a min sempre me dixeron que era filla de Urano e Xea.

Bueno e non me enrollo moito máis porque seguro que tedes moito que facer.
Adeus.

Viaxe a Grecia 09

Escribimos agora xa dende Melide, despois de oito fantásticos días en Grecia.
Pasámolo moi ben a tódalas horas, divertímonos moito, e probamos moitas cousas novas. Entre elas ir in barco, en avión, en metro e en burro!!! Ai que molones eran.
Tamén probamos todas as comidas típicas de alá nunha cena que fixemos todos xuntos. Cando digo todos xuntos, refírome ós tres institutos que fomos: IES de Ames, de Carballo e o noso, o de Melide. Eran todos xeniais, falamos con todos e pasámolo moi, moi ben con eles, iso é que houbo algúns choros ó despedirnos no aeroporto de Santiago. Ata queremos facer unha cea para vernos todos outra vez!!! Ademais de todo isto tamén nos gustou moito todos os monumentos que vimos: o Partenón(impresionante, era enorme...), o templo de Apolo en Delfos... Pero, polo menos nós, podemos dicir que o que máis nos gustou foi a illa de Santorini e o barco no que chegamos a ela, aínda que tivemos que botar oito horas nel. Era preciosa, con tódalas casiñas brancas, con moitos camiños, escaleiras, e sobre todo costas cara arriba...Ó final do día doíannos as pernas...Pero mereceu a pena. E non esquecemos a illa do volcán, que bonita era!, toda a illa vermella e moi diferente do que estamos acostumados a ver. Tamén estivemos, como non, en Atenas, pero esa cidade non nos gustou moito. Había zonas moi vellas e algunhas persoas eran moi raras, con perdón. Pasamolo moi ben pero nestes últimos días xa tiñamos unhas poucas ganas de vir a Melide e ver a nosa xente.

Silvia e Patri, 3ºA

Doniso

Ola, eu son Dioniso, o deus do viño e do teatro.
Si vas a Roma e preguntas por min coñecenme como Baco, aínda que en Grecia as veces tamen me chaman así.
Son fillo de Zeus e de Sémele, miña nai morreu por culpa de Hera que o ser tan celosa, nun ataque de rabia dixolle que co home co que se acostara non era Zeus e mña nai celouse e dixolle a meu pai que si era el que se mostrara como era. Sen querer miña nai morreu fulminada por un raio e como eu inda non nacera, meu pai introduciume no seu muslo ata os nove meses e de ai nacín.
Os meus lugares de culto son: Frixia, Tracia, cimas das montañas (Citerón, en Tebas), Delos, Lemnos, Naxos, Quíos, Corfú, Cos, Lesbos, Pérgamo.
Asi que xa sabedes a rendirme culto!!

Deméter

Ola rapaces! Como andades de examenes polo insti? porque estas semanas debestes ter bastantes...
Eu son Deméter así me chaman en Grecia, e o meu nome romano é Ceres. Son a filla de Cronos e Rea.
Os emblemas cos que me identifico son: as espigas, a fouce e a amapoula.
Xa que son a deusa grega da agricultura, nutricia da terra pura e xoven, ciclo vivificador da vida e a morte, e protectora do matrimonio e a lei sagrada.
Tiven unha relación con Zeus, é dicir, fun unha das súas amantes, e naceu Perséfone, a que quero.
Pero todo se entristeceu na miña vida, cando Hades, o meu propio irmán e deus dos infernos, levou secuestrada á miña filla... estaba tolo por ela!.
Busqueina desesperadamente e deixei todas as miñas tarefas, así foi que a terra deixou de producir por completo e a xente quedou sen alimento. Pero eu só me preocupaba por encontrar a miña Perséfone.
Cheguei e Eleusis, disfrazada de anciana para que ningún me recoñecera, e unha vella chamada Iamba axudoume moito e deume moitos ánimos para seguir buscando.E por fin encontrei a Perséfone, pero como Hades tíñaa custodiada no seu reino, supliqueille ao meu irmán Zeus que buscase unha solución. Zeus non podía entrometerese entrometerse no reino do seu irmán, pero tampouco quería ver morrer aos homes de fame. Ao final fixemos un trato con Hades: Perséfone pasaría a metade do ano conmigo e a outra metade con él. Ao recobrar á miña filla e a miña felicidade a terra volveu a producir.
E así todos os anos fago que a terra se encha de froitos cando estou feliz coa miña Perséfone, e déixoa descansar cando ela marcha a cumplir os seus deberes como raíña do Inferno.

Eros

Eu son Eros o deus primordial responsable da atracción sexual, o amor e o sexo, tamén son venerado como o deus da fertilidade. Din en algún mito que son fillo de Afrodita e Ares, pero según o banquete de Platón fun concebido por Poros e Penia no cumpleaños de Afrodita. Esto explica os diferentes aspectos do amor. As veces son chamado como Dioniso, "o libertador". A min os romanos chámanme Cupido, tamén son conocido como Amor. Según a tradición iniciada por Erastóstenes son principalmente o patrón do amor entre os homes,gústame estar coas mulleres e facerlles cousiñas... No pensamente grego ai dous aspectos sobre a miña concepción. Na Teogoría de Hesíodo nazco tras o caos primosdial xunto con Gea, a terra e Tártaro, o inframundo. De acordo coa obra de Aristófanes"las aves", eu brotei dun ovo posto pola noite, quen o había concebido na oscuridade. Nos misterios eleusinos son adorado como un Protógono. A outra versión e que son fillo de Afrodita e Ares, Hermes o Efesto, o de Poros e Penia e a veces de Iris e Céfiro. Eu era o axudante de Afrodita e dirixía a forza primordial do amor e levaba aos mortales. Eu coñecin a princesa Psiqué, unha princesa moi guapa. Afrodita estaba celosa da beleza da mortal Psique, porque os homes estaban abandonando os seus altares para ir adorar no seu lugar a unha simple muller. Afrodita ordenoume que fixera que Psiqué se enamorara dun home moi feo, pero o final acabéime namorando eu dela. Os dous namorámonos. Di Apuleyo que tuvemos unha filla chamada Hedoné.

Atenea

Eu son Atenea, filla de Zeus e de Metis, son a deusa da gerra, da intelixencia, das artes e da paz. Como xa sabredes, eu nacín da cabeza de Zeus xa co meu escudo e vestida coa armadura, disposta a pelexar. O día que eu nacín os deuses estaban a pelexar cos xigantes e grazas a min gañaron, non é por chulearme nin nada pero...tampouco me importa decilo jaja
Eu tiven que competir con Posidón polo padroado de Atenas. Para ver quen era o mellor dos dous, ofrecimos un regalo aos cidadáns: eu ofrecinlles o olivo e Posidón un cabalo e por suposto elixironme a min. O olivo convertiuse no simbolo de Atenas, é un dos cultivos mais abundantes en Grecia.
Eu tamen axudei a Perseo, Aquiles... eles eran os meus heroes, si eu non decidira ser virxen iríame con eles, jaja.
Din que en vez de ser a deusa da intelixencia que son a deusa da estratexia, xa que a miña batalla con Ares, o meu gran rival, fora planificada con desciplina e método.
Eu tamen son unha boa tecedora e ensinaba ás fiandeiras a miña arte. Cunha destas tecedoras, Aracne, tiven unha historia. Ela era unha xoven moi fermosa, que sabía coser as mil maravillas, tan ben o facía que me desafiou para saber quen o faria mellor das duas. Ainda que esa non era a miña intención pero ela tiñao tan creido que me enfureceu e aceptei, pero cando rematamos ela xa se deu conta de que o meu traballo era mellor e sentiuse tan humillada e tan arrepentida que se intentou aforcar, pero eu condeeina a coser e tecer para sempre, e decir, que a convertin en araña. Esta historia describiuse moi ben nun dos famosos cuadros de Velazquez, as fiandeiras.

Apolo

Chámome Apolo e son un deus grego nacín na illa de Delos na presencia de todos os inmortales. Na mitoloxía grega e romana son un deus olímpico dos máis importantes e multifacéticos. Son reconocído como o deus da luz e do sol, como a mediciña e a curación e máis importante como o deus da música, poesía e as artes. Son fillo de Zeus e de Leto e son irmán xemelgo da cazadora virxen Artemisa. Teño dous lugares de culto: a sagrada illa de Delos e o santuario de Delfos, ao pe do monte Parnaso.
Cando Hera descubriu que miña nai, Leto ou Latona, estaba embarazada e que Zeus era o meu pai, prohibíu que dera a luz en terra firme, continente ou en calquera illa no mar. Entón miña nai encontrou unha illa flotante, Delos, que non era no continente e tívonos alí a miña irmá Artemisa e máis a min. No momento do parto, a illa quedou fixa cunhas cadeas no fondo do mar e máis tarde foi consagrada para min.

O oráculo de Delfos é un un gran recinto sagrado dedicado principalmente a min, ten no centro o meu gran templo. Considérase que Delfos esta situado no centro ou embigo do mundo, o pe do monte Parnaso. Alí estaba a famosa fonte de Castalia, onde se reunían as musas. Como xefe das musas e director do seu coro, actúo como deus patrón da música e da poesía. Hermes creou a lira para min e ese instrumento convertíuse nun atributo para min.

Unha vez Marsias, un sátiro, desafioume nun concurso musical. De Marsias dise que nacera en Celea (Frixia), na fonte principal do río Meandro. Marsias era un experto tocando o aulos, unha especie de frauta dobre. Enfrontámonos nun concurso musical coa condición de que o gañador podría tratar ó perdedor como quixese. As xuíces eran as musas, polo que gañei eu e Marsias foi desollado vivo nunha cova preto de Celea pola súa hybris ou soberbia ao desafiar a un deus. Clavei a pel de Marsias nun árbol, preto do lago Aulocrene e a súa sangue formou o río Marsias.

Bueno rapaces agora xa sabedes un pouco mais de min, veña un bico. Por certo estou moi a gusto en Melide donde tanta xente estudia e toca música.

Ares

Ola amigos! son Ares, o deus olímpico da guerra. Eu son a personificación da forza bruta e da violencia; a diferenza da miña irmá Atenea, que ademais de ser deusa da sabiduría, tamén o é da guerra, pero nun senso menos violento . Os romanos identifícanme como Marte, tamén deus da guerra.Todos me representan como fillo de Zeus e de Hera. O meu lugar de nacemento estaba situado moi lexos, entre os bárbaros e os belicosos tracios, donde fuxín cando me descubriron con Afrodita, a deusa do amor e da beleza.E vaia coa súa beleza! je,je. Cando ocorria algunha desgraza sempre pensaban que era eu o que estaba detrás de todo, e fun moi odiado por todos, incluso polos meus pais. Na mitoloxía Romana aparezo como pai de Rómulo e Remo, tras unirme a Vestal Rea Silvia.Unha das cousas máis terribles que me sucedeu, foi cando Oto e Efialtes, os dous xemelgos Alóadas, tomaron o monte Olimpo e lograron secuestrarme e meterme nunha vasilla durante trece meses, fun liberado cando Artemisa se ofreceu para deitarse con Oto, Efialtes sentiu celos e comezou a pelexar co seu irmán, Artemisa transformouse en cerva e saltou entre os dous, os Alóadas ,para evitar que fuxira, arroxaron as súas lanzas e mataronse un ao outro
Os meus emblemas son:o casco, o escudo e as armas.

Hefesto

Ola chamome Hefesto, ainda que os romanos chamanme Vulcano. Son o deus mais feo de todos, son torto, algo xorobado e coxo porque cando nacín parecinlle tan feo a miña nai Hera que me guindou do Olimpo. Son o ferreiro dos deuses, eu constrúo os raios de Zeus, as armas dos heroes, e todo aquelo que me encargan. Teño a miña fragua de baixo do monte Etna. Cando me vexades recoñeceredesme por levar o martelo, as tenazas e a bigornia. Estou casado con Afrodita, ainda que Helios (o sol por se non sabedes quen é) dixome que me estaba enganando con Ares. Un dos traballos foi cando Aquiles lle prestou as suas armas o seu amigo Patroclo, matouno Héctor pensando que era Aquiles, o morrer Patroclo os troyanos que dan con as armas que Aquiles lle prestara a Patroclo, nese momento ven a nai de Aquiles a encargrme unas armas para su fillo Aquiles.

Perséfone

Ola queridos lectores! Son Perséfone.
Na mitoloxía, grega eu era a reina do inframundo, ou ben unha xoven doncela filla de Deméter e Zeus.A miña figura actuelmente é moi coñecida, e ten un gran poder emocional: unha doncela inocente, o dor dunha nai polo rapto e o regerso da súa filla.
O meu nome, para os gregos, non era seguro pronunciar en voz alta e a que se refería como "A Doncela".
Eu non tiña posición estable no Olimpo. Solía vivir lexos dos outros deuses, levaba unha vida pacífica ata que me convertín na deusa do inframundo. Eu estaba collendo flores con algunhas ninfas cando de súpeto apareceu Ares mediante unha grieta do solo, asusteime moito!. A vida quedou paralizada mentras miña nai me buscaba por todas partes e as ninfas foron transformadas en sireas por non haber intervido. Helios, o sol, que o ve todo, terminou por contarlle todo a miña nai, Deméter. Zeus non puido aguantar máis a agonía da terra xa que miña nai, coa tristeza do meu secuestro deixou de dar frutos a terra, mandou a Hermes a que me rescatase. Hades, meu tío, só puxo unha condición: que non comese nada do inframundo, pero engañoume e comín uns grans de granada que me obligaron a volver cada ano un mes por cada grano que comera. Pasaba seis meses con miña nai, e nese tempo a terra daba frutos e outros seis meses con Hades e, neste tempo miña nai coa tristeza de terme lonxe deixaba de dar frutos. Os gregos explicaban con este suceso as estacións e os ciclos naturais de producción da natureza.

A Odisea

Xusto a piques de iniciar a nosa propia Odisea en Grecia (mañá marchamos!!) paréceunos oportuno publicar este post. Aínda que esteamos lonxe, tentaremos mandar noticias ao blog e non esquezades tampouco vos facer o mesmo... recordade que con internet estamos a un paso. Ai si os deuses do Olimpo tivesen Internet...! Imaxinades que sería do pobre Hermes?
Imos agora coa auténtica Odisea. Despois da guerra de Troia, os gregos regresan á súa patria, pero non todos o fan con igual fortuna. Ulises ou Odiseo, rei de Itaca, tardará dez anos máis en regresar debido á enemistade de Poseidón, que axitará os mares cada vez que se embarque e o fará naufragar mil veces. Aínda que son varias as fontes sobre Ulises, sobre todas elas destaca a Odisea de Homero. O Odiseo homérico é un heroe que se caracteriza pola súa intelixencia e que conta coa protección de Atenea, que se fará máis sabio coa súa viaxe e gañará os epítetos de "o moi prudente", "o home de moitos enganos" ou "o home de moitos camiños". A viaxe convírtese con Homero nunha metáfora da búsqueda da sabiduría, sendo máis importante o camiño que a meta. Así nolo canta o poeta Kavafis no seu poema Itaca:

Se has de facer a viaxe cara Itaca,

pide que o teu camiño sexa longo,

cheo de aventuras, cheo de coñecementos...

Odisea

View more presentations from susanalosada.

A guerra de Troia

Un dos mitos máis importantes na mitoloxía clásica é a guerra de Troia e todo o ciclo de lendas e cantos épicos que xurde arredor dela, o que denominamos ciclo troiano. Segundo a lenda, o troiano Paris raptou á fermosa Helena, esposa do rei de Esparta Menelao, provocando deste xeito o ataque dos gregos á cidade de Troia e a conseguinte guerra que duraría dez anos. Troia, no estreito dos Dardanelos, chamábase en grego Ilión (Ἰλιόν), e de aquí deriva Ilíada, o poema de Homero que ven sendo a testemuña literaria más antiga en lingua grega e na literatura europea. Pero a Ilíada de Homero non nos conta toda a guerra de Troia, senón só nove días do noveno ano de guerra, cando o famoso Aquiles (o dos pes lixeiros, o do talón...) se enfada co rei Agamenón e decide retirarse da loita. Así comprendemos que Homero comece a súa obra pedíndolle inspiración a musa "Canta, musa, a cólera do Pélida Aquiles"...
Coa Ilíada e a Odisea (a outra obra de Homero) educáronse incontables xeracións de homes gregos e occidentais en xeral, que vían nos seus heroes un modelo de comportamento.
Cando estudiamos mitoloxía sempre insistimos na idea de que a mitoloxía era un xeito de ver a vida, de explicar cousas que nese momento non tiñan unha explicación racional: os fenómenos naturais, a orixe do mundo, o comportamento humano, etapas do pasado... Disto último trata precisamente o ciclo troiano, pois a partir dos libros de Homero os arqueólogos descubriron as cidades de Troia, Micenas, Tirinto, Esparta... e puderon probar que si houbo unha guerra alá polo 1200 a.C. As causas de esta guerra histórica serían menos románticas e máis materialistas, os intentos dos gregos por controlar as rutas comerciais do Mar Negro levaríanos a enfrontarse cos pobos asiáticos que controlaban os estreitos.
Bota unha ollada a esta historia resumida e completa información cos enlaces e a bibliografía vista en clase.

A guerra de Troia

View more presentations from susanalosada.

Meme Limonada

Fernando, domenechino no mundo blogueiro, envíanos este meme e agradécémoslle os honores e o refresco. Fernando máis Aspasia fomos compañeiros na facultade e "parimos" blogs case na mesma data. Xa sabíamos que andaban circulando refrescantes limonadas polos blogs, e parécenos unha boa excusa para intercambiar blogs amigos. As normas son:

1. Pór o logo no post ou no blog.
2. Nomear polo menos a outros 5 blogs que mostren gran Actitude e/ou Gratitude
3. Asegurarse de enlazar ben aos nomeados no post.
4. Facerlles saber que recibiron este premio mediante un comentario no seu blog.
5. Esparcir o amor e non esquecerse de enlazar a quen che premiou.

Os nosos blogs premiados son:

• Heladio Anxo, que dende o seu blog Caladiños cóntanos noticias con historia, fálanos de libros que nos fan mellores, recórdanos as paisaxes da súa nenez ou nos fai pensar sobre o que está a ocurrir.
• Encarna, Hécuba non mundo blogueiro, porque o seu blog é toda unha referencia para un blog con poucos meses de vida como Aspasia.
• Paco Núñez, que co seu blog de economía e Luces, cámara... Acción! fai que algúns paganos podamos achergarnos a algo tan arduo como a economía.
• Todas as rapazas e rapaces devoradores de libros, que alimentan o noso blog Papalibros do club de lectura do IES de Melide, porque co seu entusiasmo fan que o traballo na biblioteca sexa un auténtico pracer.
• Daniel, tamén compañeiro de "parto" no mundo blogueiro, porque escribe cun entusiamo que contaxia.

Poderíamos seguir citando a outros moitos blogs de Chiron que nos acompañan sempre no camiño, pero imos deixar que a cadea se vaia completando soa.

Poseidón

Ola rapaces. Xa estarides agardando a que pasase polo blog, non? Que tal estades? espero que ben porque o traballo nunca foi moi bon, JeJe!! non me digades que non teño razón. Bueno, seguro que despois de ver o video que fixen con imáxes miñas e aínda que sexa pequeno, xa me recoñeceriades, a parte de que o meu nome aparece no título. Eu teño dous nomes, dependendo de onde esteña. Pois os gregos chamanme Poseidón, e os romanos Neptuno, cousas deles. Como algúns saberedes, son deus do mar, dos cabalos, e dos terremotos "axitador da terra" como din por ahí. Normalmente veredesme co meu tridente co que podo facer cousas impresionantes, pero prefiro non mostralas que despois pasame o que Zeus cunha das súas amantes. Son fillo de Cronos e Rea, é irmán de Zeus, Hades é Demeter. Estou casado (aínda que fun un chisco infiel,bueno bastante, pero non vou falar diso, vos xa me entendedes) coa ninfa Anfitrite, coa que saio nunha das imáxes do video anterior. Estara mal que eu o diga, pero son moi venerado en grecia, pois e pobo mariñeiro, e ó igual que outros rindenme culto porque queren ter un viáxe seguro (por mar eh, non vaiades pensar que estou falando por terra, ahí xa ai outros deuses). En fin non sei que máis contarvos de min, pero xa me dirá Susana se debo engadir máis cousas ou cometin erros. Veña rapaces, ata outra.

Rodrigo_(3ºD)

Hermes

Ola, son un deus olímpico; en Grecia chámanme Hermes e en Roma Mercurio. Son o deus dos camiñantes, e o que manteño a paz xa que como son o deus dos caminantes, protexo ós viaxeiros e casígoos tamén cando fan algo mal por iso cando os de Atenas fai algúns anos facían expedicións rendíanme culto; tamén son o deus do comercio, e por ahí din que o dos roubos bueno non é de todo certo pero a verdade un pouco si que o son xa que nada máis que nacín escapeille a miña nai e fun roubarlle as ovellas a meu irmán Apolo, bah e alguhna gamberrada máis por ahí!! Jeje. Ademais tamén me encargo de levar as almas dos mortos ó inferno, por iso me chaman Hermes Psicopompo, e son o heraldo dos deuses, teño que falar públicamente nas asmblas e noutras ocasións. Por certo tamén me consideran o protector dos animais sacrificiais. A verdade son bastante famoso e represéntanme varias veces e para dicir a verdade non o fan nada mal xa que me poñen todo o que levo: sandalias con alas, sombreiro de ala ancha ó que eu chamo pétaso, caduceo que é una vara de ouro, ás veces un cordeiro a hombros una lira ou frauta que por certo estes dous últimos inventeinos eu, tamén inventei varios tipos de carreiras e deportes de loita. Bueno que se me olvidou una cousa moi importante son fillo de Zeus e de Maia e tamén dicir que son moi astuto xa que para ser deus de todo isto hai que selo. Jeje. Por certo os atenienses tiñan no meu honor unha herma que é unha pedra rectangular que arriba ten a miña cara e no medio os meus xenitais, bueno xa que en Grecia non se escandalizaban por estas cousas como fan noutros lugares, son sagradas para eles xa que un día un político chamado Alcibíades os rompeu e castigárono duramente.

Teatro en Lugo

Hoxe fumos a Lugo a ver Las Bacantes de Eurípides e Lisístrata de Aristófanes, que abrían a nova tempada do Festival de Teatro Grecolatino. A representación das dúas obras estivo a cargo do Grupo Hypnos, de Córdoba e foi espléndida. Coa súa interpretación entregada, este grupo conseguiu achegarnos unha traxedia difícil como As Bacantes, e facernos comprender esa dor humana, ese sufrimento inevitable no que se centran as traxedias gregas. Chamounos a atención especialmente o coro coa súa coreografía e a súa cor, ¡que ben nos trasmitiu co seu "evohé" esa ambigüidade de Dioniso, deus libertador que outorga a alegría, pero tamén deus do exceso e da loucura!

Pero non podemos dicir menos de Lisístrata, onde practicamente os mesmos actores que pola mañán nos trasmitiron ese πάθος ou paixón, fixéronnos rir a gargalladas. Foi unha representación moi axeitada para o día da muller traballadora, aínda que xa sabemos que non nos podemos fiar moito do feminismo de Aristófanes.

No IES de Melide xa levamos moitos anos asistindo a este festival de teatro, e temos que decir que se supera cada vez, xa que calidade dos grupos participantes é impresionante.

Ademais das representacións, fixéronse entrega dos premios do concurso Odisea a dous grupos do IES de Ames e a un do IES Fontexería de Muros. A ver si un ano destes recollemos algún nós!

Queremos recordar que todas estas actividades están organizadas pola Sociedade de Estudos Clásicos na súa sección galega.

Por último, que máis pode pedir unha profesora, que nun día de traballo ve un dos seus espectáculos favoritos, na compaña de 23 alumnas que saben estar a altura dun acto coma este e, ademais, disfrutan del?

Artemisa

A que estou guapa?
Ola rapaces! Que tal polo instituto? Pois nada, que me gustou este blog e gustaríame que soubérades de min. O meu nome grego é Artemisa, aínda que os romanos me chamaban Diana. Son filla de Zeus e Leto e irmá xemelga de Apolo.
Son a deusa da caza, dos animais salvaxes, da creación, da castidade e tamén dos partos, pois axudei a miña nai no parto de meu irmán. E fíxeno moi ben! Modestia a parte!jaja! De ahí que me chaman a Luminosa. Soa ben non? Agora claro con todos os hospitais que hai xa non axudades como facía eu. Por que, a que estou no certo ó pensar que no voso instituto non hai ningunha deusa dos partos?
Son unha deusa virxen, non quero ós homes para nada, total son todos iguais e hai moitos que non nos merecen verdade rapazas? Tamén estou relacionada ca Lúa. Adorábanme en toda Grecia, pero os meus lugares de culto máis famosos son Braurón, Muniquia e Esparta.
Normalmente, no arte grego clásico, aparezo representada coma unha cazadora con vestido curto, botas de caza, arco e frechas. Soio ter ó lado un can de caza ou un cervo.
Hera, a verdadeira esposa de papá, prohibiu que miña nai dera a luz onde dera o sol, polo que Zeus enviou ó vento para que collera a miña nai e a levara a onde Poseidón. Éste cubriuna cas olas e finalmente nacemos meu irmán máis eu.
Non me quero enrrollar moito máis porque o mellor se vedes moita letra non vos apetece coñecerme. Voume despedir contándobos un dos meus mitos:
Hai xente que di que eu enviei un escorpión a Orión para matalo debido a súa soberbia e porque decían que era o mellor cazador; outros din que eu estaba moi namorada del e que meu irmán, por celos ou para protexerme, enganoume e retoume a un duelo de disparo de frechas contra un punto, aparentemente ó azar, pero que realmente era Orión, e acabeino matando.
Pero isto só é o que din eh...

Patri _(3ºA)

Edipo, a loita contra o destino

Máis que un heroe mitolóxico, Edipo é un heroe tráxico, un home que loita contra o seu destino e, polo tanto, está condenado ao fracaso, xa que o destino está por riba de deuses e homes. Entre outras fontes, coñecemos o mito de Edipo a traveso da traxedia de Sófocles Edipo Rei. Nesta obra preséntasenos a un home xusto, o rei de Tebas Edipo, que trata de averiguar cal é a causa pola que a súa cidade sofre unha peste. No curso da investigación Edipo descubrirá cousas terribles que traerán a destrución da súa casa. Poderíamos dicir que esta é unha das primeiras historias policíacas da literatura occidental.
Mentres ves a presentación, podes escoitar esta "Epopeya de Tebas", de Les Luthiers en clave cómica.

Edipo

View more presentations from susanalosada.

Perseo, o matador de Medusa

Perseo era un auténtico heroe, fillo de Dánae e do propio Zeus. Dánae fora encerrada polo seu pai nunha torre para que non tivese fillos, pois estaba predestinado que un fillo dela mataría ao seu avó. Zeus non pode resistir ante a beleza de Dánae e sedúcea en forma de chuvia de ouro. Cando nace Perseo, el e a súa nai son guindados ao mar dentro dunha arca, para evitar que se cumpra o oráculo. Ambos conseguen chegara sanos e salvos á illa de Sérifos e aquí empezarán os problemas de Perseo, un fillo de solteira que terá que protexer á súa nai do acoso masculino. Terá que realizar unha misión imposible para librar á súa nai dun pesado pretendente: matar a Medusa, monstro mariño que petrificaba coa súa mirada.

Perseo

View more presentations from susanalosada. (tags: grayas graias)

Xasón e os Argonautas, a primeira gran viaxe

Despois da breve interrupción polo concurso Odisea e agardando aínda o desenlace, volvemos a nosa tarefa. Agora imos ver outro gran heroe: Xasón, rei de Iolcos, en Tesalia. Para recuperar o seu trono, Xasón deberá partir a lonxana e misteriosa Cólquide (actual Xeorxia) na busca do vélaro de ouro. Para elo constrúe, coa axuda de Atenea, a primeira gran embarcación que recordan os gregos, a nave Argos. Xuntará a mellor tripulación para a súa viaxe, os Argonautas. Cando chegue ao seu destino, topará con novas dificultades.

Xasón e os Argonautas

View more presentations from susanalosada. (tags: argos cólquide)

Facendo a nosa Odisea

Estes días en cultura clásica e grego de 1º de BAC estamos participando no concurso Odisea. Como xa explicabamos nun artigo anterior, é xa o terceiro ano que competimos e notamos que os que competimos nos anos anteriores imos collendo o "tranganillo" e atopamos con máis facilidade as respostas. Outros aínda temos que practicar máis con google e outros buscadores. Temos que aprender dunha vez que San Google non é un "respondedor" de preguntas, senón un buscador de palabras e o importante é teclear as palabras clave. É imprescindible ler ben a pregunta e cando atopemos unha posible resposta comprobrar sempre si se axusta ás pistas que da a pregunta en cuestión. Tampouco hai que esquecer que, aínda que na rede temos unha chea de recursos e bos lugares para consultar, temos algúns libros na biblioteca que son fáciles de manexar e conteñen información moi precisa. Estamos un pouco nerviosos/as co preguntón do xoves, pero estamos practicando coas preguntas dos anos anteriores. O ano pasado un equipo de Melide conseguiu chegar ao desempate. Conseguirémolo de novo este ano?

II Liga de Debate. Unha nova escola sofista?

Nestes días está tendo lugar en Santiago a II Liga de Debate, na que participan 48 equipos de toda Galicia. O ano pasado o equipo do IES de Melide chegou aos cuartos de final, e volvemos tentalo este ano cun equipo composto por Carlota, David, Manuel e Xisela, capitaneados outra vez por Lidia.
Este ano o tema a debatir é Axuda ao desenvolvemento: ¿o peixe ou a cana?, aínda que para fase final haberá outro tema diferente: Están as Administracións Públicas afrontando eficazmente o problema do consumo de drogas (legais e ilegais) nos adolescentes?.
O equipo gañador será aquel que sexa capaz de argumentar mellor sobre calquera das dúas opcións que lle toque defender. Polo tanto, o que se pretende e fomentar o debate competitivo e o enfrontamenteo dialéctico entre os nosos estudiantes, que saiban convencer coa palabra independentemente da súa postura persoal sobre un tema calquera.

A importancia do dominio da palabra no mundo actual é indiscultible, senón que lle pregunten a Obama. Os gregos, en concreto os democráticos atenienses, tiñan isto moi claro e crean a retórica, definida como a arte do ben falar para conseguir a persuasión do destinatario. Os primerios mestres de retórica foron os sofistas, que eran ensinantes profesionais deste "ben falar". Os seus discípulos, que con frecuencia buscaban o triunfo na política, serían os futuros dirixentes da polis si conseguían convencer coa palabra na Asemblea. Tamén recibían unha boa formación en retórica aqueles que se dedicaban a defender causas nos tribunais de xustiza.

Algúns recordarán As Nubes de Aristófanes, comedia que limos e vimos representada en Lugo o ano pasado. Nela o autor arremete contra Sócrates, a quen identifica erroneamente cos sofistas, colocándoo ao fronte dunha escola que ensina aos mozos a defender argumentos inxustos. Aquí recurre o protagonista, un vello agobiado polas débedas causadas pola afición do seu fillo ás carreiras de cabalos. O noso protagonista sabe que só un argumento inxusto o poder librar dos tribunais, polo que pon ao langrán do seu fillo a estudar a súa propia defensa. A cousa sae ben e consegue librase das débedas grazas á labia do rapaz, pero tan ben aprende este o argumento inxusto, que nel atopa boas razóns para zouparlle ao pai. O pai, desesperado, queima a escola socrática.

A pesares destes "perigos" da retórica, dende aquí facemos unha forte aposta polo noso super equipo e desexamos que atopen os mellores argumentos para derrotar ao contrario. Mentres sexan as palabras e non as bombas as que convenzan, todo vai ben.

Orfeo, un heroe diferente

Orfeo non era un heroe do estilo de Heracles ou Teseo. Non estaba "cachas" ni era rei de ningún lado. Orfeo era máis ben un heroe intelectual, un artista. As súas armas eran a poesía e a música, e con elas, ás veces, conseguía máis cousas que Heracles coa súa incrible forza. Vota unha ollada e completa as actividades de aula. Podes completar información buscando na rede.

Orfeo

View more presentations or upload your own. (tags: música órficos)

Teseo e o ciclo cretense

Seguindo o noso estudio dos heroes, aquí tedes información sobre Teseo para facer as actividades de aula.

Teseo e o ciclo cretense

View more presentations or upload your own. (tags: ciclo_cretense creta)

O horóscopo e a mitoloxía

Como o 2009 é o Ano Internacional da Astronomía, nós quixemos facer a nosa aportación, relacionada como sempre coa cultura clásica. Unhas semanas atrás estivemos traballando na clase relacionando os signos do zodíaco coas súas características e as súas correspondentes explicacións mitolóxicas. Cada unha de nós preparou a presentación do seu signo, e este é o resultado.

O zodíaco e a mitoloxía

View more presentations or upload your own. (tags: zodiac mythology)

Obama, ο νέος πλανητάρχης

Πλανητάρχης é unha simpática palabra coa que actualmente os gregos designan ao presidente dos EEUU. En grego moderno pronúnciase algo parecido a "planitárjis", xa que a η, eta, pasou a pronunciarse "i", ou sexa, a ser "ita" (por iso este fenómeno fonético denomínase itacismo). Pero a nós o que nos interesa é a palabra en sí, xa que contén dúas raíces do grego clásico, πλανήτης e ἀρχή, que temos noutros helenismos da nosa lingua.
Por outra banda, velaí ao noso παλνητάρχης termando do mundo, nunha viñeta de Fernando Vicente, que saíu publicada en El País do 25-1-09 para ilustrar o artigo de Vargas Llosa Obama en la casa Blanca. É indubidable que esta imaxe nos recorda algo, algo relacionado coa mitoloxía. Aí vai, logo un traballiño:
- Para 1º e 2º de BAC un traballo de etimoloxía:

1. Buscar o significado das dúas palabras gregas que compoñen πλανητάρχης e traducir literalmente o seu significado.
   
2. Buscar helenismos na nosa lingua que conteñan cada unha destas raíces, παλνήτης e ἀρχή (alomenos dous de cada palabra).
3. Intentar crear con estas dúas raíces gregas unha palabra equivalente na nosa lingua (logo podemos propñela á RAG ou á RAE, a ver si a aceptan)
   

- Para 3º e 4º de ESO un traballo de mitoloxía:

1. Averiguar a que personaxe mitolóxico fai referencia esta viñeta de Obama. Para elo ten en conta as seguintes pistas:

• Era un titán, fillo de Xapeto e, polo tanto, irmán de Prometeo.
• Por rebelarse contra os deuses na titanomaquia, Zeus castigouno a ter que cargar contra cos ceos
• O seu nome propio utilizámolo como nome común, para designar un libro que contén mapas.

2. Nunha ocasión, o noso titán puido librarse por pouco tempo da súa carga, xa que conseguiu que un forzudo heroe o substituíse. Pero este heroe tiña moitos traballos que facer, polo que enganouno e o pobre titán volveu de novo ao seu choio. De heroe se trataba?
3. Averiguar que personaxe mitolóxico o convertiu en pedra, dando lugar a un importante accidente xeográfico no norte de África.

Para dar a túa resposta, fai un comentario a este artigo e non esquezas poñer o teu nome, para que a profe che poda subir a nota. Date presa, porque só os primeiros comentario coas solucións correctas serán publicados e terán dereito a subida de nota.

Viaxe a Grecia

Para descansar un pouquiño e para que a uns cantos se lle vaia abrindo o apetito, aquí vai un pequeno anticipo da viaxe que faremos o IES de Melide xunto co IES Alfredo Brañas de Carballo e o IES de Ames. Só faltan dous meses, non queda nada!

Ver mapa más grande