25/03/09

Perséfone

Ola queridos lectores! Son Perséfone.
Na mitoloxía, grega eu era a reina do inframundo, ou ben unha xoven doncela filla de Deméter e Zeus.A miña figura actuelmente é moi coñecida, e ten un gran poder emocional: unha doncela inocente, o dor dunha nai polo rapto e o regerso da súa filla.
O meu nome, para os gregos, non era seguro pronunciar en voz alta e a que se refería como "A Doncela".
Eu non tiña posición estable no Olimpo. Solía vivir lexos dos outros deuses, levaba unha vida pacífica ata que me convertín na deusa do inframundo. Eu estaba collendo flores con algunhas ninfas cando de súpeto apareceu Ares mediante unha grieta do solo, asusteime moito!. A vida quedou paralizada mentras miña nai me buscaba por todas partes e as ninfas foron transformadas en sireas por non haber intervido. Helios, o sol, que o ve todo, terminou por contarlle todo a miña nai, Deméter. Zeus non puido aguantar máis a agonía da terra xa que miña nai, coa tristeza do meu secuestro deixou de dar frutos a terra, mandou a Hermes a que me rescatase. Hades, meu tío, só puxo unha condición: que non comese nada do inframundo, pero engañoume e comín uns grans de granada que me obligaron a volver cada ano un mes por cada grano que comera. Pasaba seis meses con miña nai, e nese tempo a terra daba frutos e outros seis meses con Hades e, neste tempo miña nai coa tristeza de terme lonxe deixaba de dar frutos. Os gregos explicaban con este suceso as estacións e os ciclos naturais de producción da natureza.

1 comentario:

Susana Losada dixo...

Moi ben, Samira. Corrixoche dende Atenas, polo que non podo por acentos nin enhes. Debes corrrixir algunha faltinha, deixar un espazo despois do punto e deberias engadir o que explicaba este mito. A ver se cando chegue o xoves, xa esta corrixido.