Esta obra é unha adaptación ao cómic de A Odisea o poema épico composto por Homero no s. VII a. C., unha das obras máisimportantes da literatura universal.Normalmente nas adaptacións de calquera clásico o autor pode darlle á súa obra o carácter que el mesmo queira, polo que debe documentarse ben, xa que ás veces confúndese realidade e ficción, historia con mitoloxía e, na miña opinión, Pérez Navarro soubo facer un bo traballo.O texto orixinal da Odisea, estruturado en 24 cantos,é moi extenso xa que conta a historia dos dez anos de viaxe do heroe Ulises,nesta adaptación a acción é moi fluída, condensada en tan só sesenta páxinas. O tema central é o regreso de Ulises a Ítaca, volvendo da longa guerra de Troia, tras o naufragar o seu barco pola furia de Poseidón, que cargou contra Ulises porque este deixou cego a un dos seus innumerables fillos.
Poderiamos dicir que a acción comeza in media res, é dicir, cando Ulises chega á corte do rei Alcinoo, xa case ó final da súa viaxe. A acción comeza mentres Nausicaa, filla de Alcinoo, descansa e xoga coas súas escravas nun río. Entre xuncos, atópase o noso viaxeiro que é axudado polas mozas que lle indican que vaia xunto o rei. Ulises así o fai, é convidado a un banquete na corte durante o cal Demódoco, canta historias sobre a guerra dos dez anos. Ulises non pode conter a emoción, rompe a chorar, desvela a súa identidade e comeza a narrar a súa historia.
Ulises inicia o seu relato cos Lotófagos, un pobo que se alimentaba de flores, até chegar ao seu encontro co cíclope Polifemo ó que debeu cegar para poder escapar del. Como consecuencia, este feito enfurece ao seu pai Poseidón, que castiga a Ulises facendo que se perda polos mares. Unha vez reuniron todas as naves tras o incidente co cíclope, Ulises e a súa tripulación chegaron á isla de Eolia, onde vive Eolo, deus dos ventos. Este deulle a Ulises unha bolsa que contiña todos os ventos, coa condición de que non a abrira até chegar á casa. Pero os seus camaradas tiñan moita curiosidade por saber qué contiña a bolsa e un día durante a travesía abrírona, os ventos desatados pola bolsa fixeron que se afastasen máis aínda da súa patria. A continuación chegan á illa dos Lestrigóns, uns xigantes que se comeron a case toda a tripulación. Escapando de alí chegan á illa de Eea, onde vive Circe unha meiga que transformaba en animais ós seus inimigos.
A muller namórase de Ulises e reteno durante un ano, até que un día os seus compañeiros comezan a querer volver para a casa. Circe enténdeo, pero advirte a Ulises que debe baixar ós infernos xa que Tiresias, o adiviño que lles pode indicar o camiño de regreso, atópase alí. Cando por fin chegan ao Hades, atopan a Tiresias,que tras beber sangue dun sacrificio, profetiza que Ulises terá un longo regreso á casa e que a súa familia está ben. Volveron xunto a Circe, como despedida, e de volta no mar o viaxeiro ten que enfrontarse a unhas sereas atándose ó mastro do barco para non sucumbir ás voces dos fermosos híbridos de muller e paxaro. Máis tarde, tivo que enfrontarse a Caribdis e Escila, dous
monstros mariños que vivían nun paso de rochas no mar. Moitos mariñeiros morreron, pero Ulises conseguiu chegar á illa do deus Sol onde tiñan unha soa condición, non matar animais. Tras moitos días sen comer, os mariñeiros remataron por matar unha vaca, provocando a furia de Helios, quen de novo no mar desatou unha tormenta á que tan só sobreviviu Ulises. Tras dez días agarrado a uns táboas de madeira, Ulises chegou ante Calipso, onde estivo sete
años. Durante este tempo, Ulises e a filla de Atlante tiveron dous fillos, pero chegado o momento Ulises partiu de novo.A acción sitúase de novo no palacio dos feacios, onde Ulises é axudado para volver á casa. Unha vez na terra, a deusa Atenea disfraza a Ulises de vagabundo para que se poida vingar dos pretendentes da súa muller sen ser descuberto. Conta coa axuda de Eumeo, fiel criado e amigo seu. Mentres o noso viaxeiro estaba na casa deste amigo,entra o seu fillo Telémaco, a quen lle revela a súa verdadeira identidade. Xa ao final do relato, Ulises entra no palacio como mendigo e por orde de Penélope, é bañado pola esclava Euriclea que o recoñece por unha cicatriz feita durante a infancia cun xabaril, pero esta non di nada para que o rei poida levar a cabo a súa vinganza. De novo na sala, Penélope anuncia que casará co home que tense e dispare o arco de Ulises pero ninguén o logra. Ulises, disfrazado aínda de mendigo, tamén o intenta e ante o asombro de todos lógrao e prepárase para derrotalos. Tras unha sanguenta matanza na que Ulises mata a todos os seus opoñentes, a súa muller recoñéceo cando este lle conta como e onde se fixo a súa habitación. En conclusión, tanto o guión coma o debuxo fan que este cómic reflicta a esencia da verdadeira Odisea.
Ningún comentario:
Publicar un comentario