Esta obra ten lugar en Ítaca, onde Penélope espera a chegada de Ulises. A historia transcorre antes, durante e despois da guerra de Troia. Penélope, a protagonista, conta a súa versión do acontecido durante este período, o que sabemos da súa vida e da e Ulises, engadindo novidades. Recorda a súa espera con tristeza, desengano, arrepentimento, usando un ton compasivo. De cando en vez interveñen as súas doce criadas, quen fan mais desgarrador o argumento a historia.
Esta historia cóntanos o mito da Odisea dun xeito diferente ao que estamos acostumados a escoitar. Penélope conta todo o que sabe unha vez xa morta, non pensa gardar ningún segredo. Comeza contando a súa infancia, a sombra do seu pai, e de seguido pasa a contar como chegou Ulises a ser o seu marido, ao parecer el gañaría a carreira coa axuda da súa prima Helena, a que a nosa protagonista odia. Así, unha vez que os dous están vivindo en Ítaca, Ulises terá que marchar a guerra de Troia, onde o seu bando quedará vencedor grazas a súa idea de meter o cabalo en Troia, enganando os troianos.
Na súa espera á chegada de Ulises de novo a Ítcaca, a xente comezará a dalo por morto, desta maneira comezarán a chegar novos pretendentes de Penélope, interesados nas riquezas das que esta dispón. Para alargar a elección do seu novo marido enganará os pretendentes coa axuda das súas doce criadas, das que algunhas se acaban namorando dalgún dos admiradores. Ao cabo dun tempo, Ulises chega facéndose pasar por un señor maior e así entérase de todo o que acontecera mentres el estivera fora, aínda así, a súa muller deuse conta de que era el. Acabará collendo a xustiza pola súa man matando a todos os pretendentes de Penélope, ademais mandará ao seu fillo matar as doce criadas debido ao insultos e demais cousas que lle contaría a muller que o coidara de neno. O que esta non sabía é que fora Penélope quen lle pedira que actuaran así para enganar os seus pretendentes e enterarse do que este falaban e planeaban.
Así, as doce criadas acabarán aforcadas. É durante toda a obra cando vemos o sufrimento das criadas, intervindo na historia a modo de coro. Nestas intervencións desafogaranse, contarannos dun xeito cruel todo o que viviron de pequenas ata ser criadas, sempre tratadas como se non fosen nada, dando igual que foran vendidas ou que lles pasase algo, non eran persoas das que a xente se preocupara. Así, tamén transmite o odio que lle teñen a Ulises por mandalas matar despois de sufriren violacións, insultos e demais situacións non agradables.
A propia autora dinos ao final da obra que está basada no mito da Odisea de Homero. Así é, aínda que neste caso é Penélope quen nos conta a súa versión do que todos falan pero ninguén realmente coñece. A autora tomase a liberdade de falar pola boca de Penélope contando a súa propia historia.
Aínda que lin poucos libros de mitoloxía, podo afirmar que este paréceme un excelente libro para coñecer o mito da Odisea dun xeito innovador, non segundo a tradición, onde podemos ver outra versión con outros puntos de vista, o de Penélope e as criadas, e outros sentimentos diferentes dos que normalmente estamos acostumados a escoitar na Odisea. Paréceme incrible como a autora toma a voz de Penélope con toda a liberdade e fai que nos metamos na historia, vivindo o sufrimento dela e das súas criadas intensamente.
Miriam
Mellid Fernánde, 1º Bach. A
Ningún comentario:
Publicar un comentario